Nooit meer honger

Nooit meer honger

“Met die slogan werden na de tweede wereldoorlog grootse plannen opgezet om de voedselzekerheid te waarborgen. Waar geen aandacht aan werd besteed, was dat er helemaal geen voedseltekort was, maar dat de verdeling van voedsel niet deugde.

De ruilverkaveling werd gestart, gegarandeerde afname en prijzen joegen de productie van vlees en zuivel an. Door schaalvergroting nam het aantal agrariërs af van 400.00 destijds, naar ca. 55.000 nu. We bouwden grote pakhuizen voor boter en poedermelk om die uiteindelijk ver boven de prijs te verkopen. We voerden voedsel voor vee in en blokkeerden huizenbouw in verband met spuitzones. We spoten alles dood wat we niet op het land wilden zien, met alle risico’s voor de gezondheid. We creëerden een mestprobleem, een stikstofprobleem en lokaal veel overlast voor omwonenden.

Er zal een andere weg ingeslagen moeten worden. Met een transitieperiode en focus op de lange termijn, kunnen we onze agrariërs de mogelijkheid bieden in die andere weg mee te gaan en een beter ewereld voor onze kinderen te garanderen.

En die drogreden van gevraag voor voedselzekerheid als de veeboeren mee moeten in die transitie? onzin. Elk varken kost ons het vijfvoudige aan voedsel ten opzichte van wat het levert. Minder vlees betekent meer voedselzekerheid in de wereld.

De keuze is vrij simpel. Willen we alleen aandacht hebben voor het korte geld, of willen we een kans op een acceptabele toekomst voor onze kleinkinderen? Ik weet wel waar ik voor kies

Andries Brantsma, Perspectief Horst aan de Maas