De geur van versgebakken brood
Stel je voor, het is 29 juni 2040. De kids komen straks op bezoek en ik maak mijn ronde voor de laatste ingrediënten die we nodig hebben voor ons diner. Want een snel gekocht maal uit de supermarkt, dat kan echt niet meer. Dat is zó 2023!
‘Supermarkt’, ik moet er om lachen. Zo ‘super’ bleken ze niet te zijn, want ze zijn bijna niet meer te vinden. We willen anno 2040 weten waar ons voedsel vandaan komt. We maken het liever zelf dan massaal inkopen zonder te weten hoelang onze “vers”-producten al onderweg zijn, zonder na te denken over eerlijke verloning van arbeiders, en zonder te weten hoe deze eindproducten eigenlijk groeien. Nee, we doen het lekker zelf of we gaan naar de lokale kleine boerderijen en biologische telers.
Ik wandel door de Steenstraat en Kerkstraat naar kleine eerlijke eetwinkels met lokale producten. Onderweg geniet ik van de dorpstuinen met permacultuursystemen, waar leerlingen van basisscholen en middelbaar onderwijs samenwerken met de locals om deze tuinen te onderhouden. Door de educatie over planten, groenten en voeding weet onze jeugd inmiddels al meer dan wij.
Op de terugweg zie ik aan de keukenramen de fermentatiepotten en ingelegde groenten in veelvoud schitteren. Perfecte methoden om restjes te bewaren en zo lekker! Weggooien doen we niet meer, die tijd hebben we gehad. Ik maak de deur open en de geur van eigen vers gebakken brood komt me tegenmoet. Ja, dit is thuiskomen…
Hoe wil jij thuiskomen in 2040?
Claire de Swart